Biblioteka na Koszykowej zaprasza na wystawę malarstwa Marii Wollenberg-Kluza i pokaz rękopisów zaprzyjaźnionych z nią pisarzy i innych artystów, takich jak m. in.: Zbigniew Jerzyna, Piotr Kuncewicz, Roman Śliwonik, Krzysztof Gąsiorowski, Zygmunt Trziszka, Jerzy Leszin-Koperski, Eugeniusz Kabatc, Marek Wawrzkiewicz, Andrzej Zaniewski, Józef Szajna, Wojciech Siemion. Z tych wspólnych inspiracji powstało wiele utworów nawiązujących do obrazów autorki. Można powiedzieć, że zarówno malarka jak i pisarze mieli podobne, wręcz wspólne postrzeganie współczesnej rzeczywistości i bardzo podobną wrażliwość. Większość z wymienionych pisarzy była skupiona wokół już historycznych asocjacji, tj. Współczesność, Hybrydy.
W trakcie trwania wystawy w dniu 16 października (środa) o g. 18.00 w siedzibie głównej Biblioteki przy ul. Koszykowej 26/28 w Warszawie zaplanowane jest spotkanie z poetką i pisarką Reną Marciniak-Kosmowską, która zaprezentuje swoją najnowszą książkę powstałą również na bazie przyjacielskich relacji z Marią Wollenberg-Kluza, książkę o ekfrazie analizowanej na przykładzie twórczości malarki. Odniesie się również do nowej książki już nieżyjącego Zbigniewa Jerzyny Światło i cienie, będącej poetycką analizą malarstwa. Zaplanowane jest również spotkanie wspomnieniowe Orientacji Hybrydy (termin wkrótce), które poprowadzi Jan Rodzeń, szef Klubu Księgarza w Warszawie wraz z zaproszonymi gośćmi, jeszcze żyjącymi świadkami wulkanu talentów literackich tamtych czasów.
Serdecznie zapraszamy!
Wystawa: 6 września – 31 października w godzinach otwarcia Biblioteki. Wernisaż: 17 września g. 18.00
Miejsce imprezy: Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy – Biblioteka Główna Województwa Mazowieckiego
Ul. Koszykowa 26/26, Warszawa, sala na parterze budynku Plomby, (wejście przez szklane rozsuwane drzwi)
Maria Wollenberg-Kluza – malarka polska, prekursorka współczesnego nurtu malarstwa refleksyjnego, wywodzącego się i nawiązującego w twórczości do polskiego koloryzmu i symbolizmu. Mieszka i tworzy w Warszawie. Autorka licznych publikacji o sztuce oraz kuratorka wystaw. Jest córką malarza Piotra Wollenberga. W domu rodzinnym często bywali koledzy ojca, absolwenci warszawskiej ASP, m.in.: Michał Boruciński, Halina i Leon Michalscy, Stanisław Poznański, Piotr Potworowski oraz środowisko malarzy z Lublina i Kazimierza Dolnego: Antoni Michalak czy Zenon Kononowicz. W 1967 r. Maria zamieszkała w Warszawie u profesora Stanisława Szczepańskiego – malarza z grupy Kapistów. Tam mogła często spotykać Jana Cybisa i Hannę Rudzką-Cybisową. Ten okres był bardzo ważny dla rozwoju artystki. Ukształtował silniejsze zainteresowanie polskim koloryzmem. W latach 1967–1973 studiowała na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1973 roku otrzymała dyplom z wyróżnieniem, z malarstwa w pracowni znanego kolorysty Tadeusza Dominika oraz aneks do dyplomu z tkaniny artystycznej u Wojciecha Sadleya. W latach 1973–1975 odbyła staż asystencki w ASP w Warszawie. Urządziła bardzo wiele wystaw indywidualnych w kraju i zagranicą. Pierwsza miała miejsce w 1967 r. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych – ogólnopolskich i międzynarodowych oraz w prezentacjach polskiej sztuki za granicą.Jej obrazy reprezentują malarstwo refleksyjne, przenikane innymi formami wyrazu artystycznego, tj. muzyka, poezja, filozofia, teatr, taniec etc. W twórczości artystki widać zainteresowania antykiem. Pozostaje ona w silnym związku z kulturą grecką i rzymską. Na płótnach Marii W. Kluzy wyraźnie odnaleźć można fascynację poezją Norwida, a także wieloma współczesnymi poetami i pisarzami polskimi. Jako wychowanka Tadeusza Dominika, Maria Wollenberg-Kluza kontynuuje zainteresowanie koloryzmem. Modyfikuje go nieco poprzez elementy ekspresjonizmu i symbolizmu. Maluje najczęściej monotematyczne cykle po 20-30 prac, m.in.: „Ludzie w mieście”, „Człowiek i maszyna”, „Katedry”, „Impresje poetyckie”, „Gra wyobraźni”, „Zwierzenia matki”, Impresje hiszpańskie” „SALIGIA – siedem grzechów głównych”, „Rozmyślania i modlitwy”, „Pejzaże polskie”. Posługując się metaforą w swej twórczości, podejmuje tematy ludzkiego życia. Nawiązuje również do tematyki sakralnej. Jest autorką m.in. wizerunku Matki Bożej w Sanktuarium na warszawskich Siekierkach oraz dwóch obrazów związanych tematem z objawieniami, mającymi miejsce w latach 1943–1949 w Warszawie, a także szeregu obrazów do kościoła w Duczkach i inne, jak „Drzewo Życia”, „Tryptyk Fatimski”, „Ks. Jerzy Popiełuszko”. Z uznaniem o Marii Wollenberg-Kluzie wyrażał się Józef Szajna, malarz i wybitny reżyser teatralny, prezes Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej z siedzibą w Wenecji.
Rena Marciniak-Kosmowska – poetka, eseistka, recenzentka literacka, publicystka i edytorka. Wiersze, opowiadania, szkice literackie, recenzje zamieszczała w ogólnopolskich i regionalnych pismach literackich i społeczno-kulturalnych oraz antologiach. Przez wiele lat związana była z Polskim Radiem – (najpierw etatowo, potem jako stała współpracowniczka, kiedy trafiła do ruchu wydawniczego). W radio emitowane były jej słuchowiska poetyckie i prozatorskie, adaptacje klasyki literackiej w Teatrze Polskiego Radia, reportaże, felietony, recenzje. Opracowała i wstępami opatrzyła wybory wierszy m.in. Mariny Cwietajewej, Haliny Poświatowskiej, Konstantego I. Gałczyńskiego, Stanisława Grochowiaka. Przygotowała kilka antologii poetyckich. Jej utwory poetyckie i prozatorskie tłumaczone były na języki obce: bułgarski, czeski, japoński, rosyjski, słowacki, ukraiński. Była członkiem kolegium redakcyjnego m.in. miesięcznika „Nowy Wyraz”, tygodników „Radar”, „Gwiazdy mówią”, miesięczników: „Wróżka”, „Moje zdrowie”. Ponad dwadzieścia lat redagowała i wydawała (aż do przejścia na emeryturę) miesięcznik „Czwarty Wymiar”. Nadal zamieszcza od czasu do czasu swoje wiersze, recenzje, szkice na portalu Pisarze.pl oraz w antologiach.
