W ramach naszego projektu Warszawa opisana – Warszawa oczytana” – „Literaccy Patroni Ulic Warszawy” 4 listopada 2016 r. o godz. 18:00 (czwartek) zapraszamy do kawiarni Beza Cafee przy ul. Józefa Czechowicza 24 ( w Ursusie), w której odbędzie się spotkanie z Piotrem Duminem– znanym poetą i krytykiem literackim, który będzie mówił o życiu i niezwykle bogatej twórczości Józefa Czechowicza.
Serdecznie zapraszamy wszystkich zainteresowanych, zwłaszcza mieszkańców i bywalców tej niezwykłej ulicy.
Warszawa opisana – Warszawa oczytana
Literaccy patroni ulic Warszawy: Ulica Józefa Czechowicza
Organizator:
Związek Literatów Polskich Oddział Warszawski
Dom Literatury, Krakowskie Przedmieście 87/89
www.zlpwarszawa.worldpress.com
CZY WIESZ?
Józef Czechowicz (ur. 15 marca 1903 w Lublinie, zm. 9 września 1939 tamże) – polski poeta awangardowy dwudziestolecia międzywojennego, członek i jeden z założycieli grupy poetyckiej „Reflektor”, w latach 30. skupił wokół siebie pokaźne grono młodych poetów zaliczanych do II Awangardy (m.in. Stanisław Piętak, Bronisław Ludwik Michalski, Józef Łobodowski).
Aktywny uczestnik życia literackiego Lublina (autor wielu utworów lirycznych poświęconych miastu), redaktor kilkunastu czasopism (przede wszystkim literackich i dziecięcych), a także pracownik Polskiego Radia, dla którego pisał słuchowiska radiowe
( ZA WIKIPEDIĄ)
Jego najsłynniejsze utwory poetyckie i książki to:
- Kamień, Lublin 1927
- Dzień jak co dzień. Wiersze z lat 1927, 1928, 1929, Warszawa 1930
- Ballada z tamtej strony, Warszawa 1932
- Stare kamienie(wspólnie z F. Arnsztajnową), Lublin 1934
- W błyskawicy. Poezje, Warszawa 1934
- Nic więcej, Warszawa 1936
- Czasu jutrzennego, 1937, wyst. Warszawa Teatr Nowy 1939
- nuta człowiecza, Warszawa 1939
Józef Czechowicz o czytaniu.
Kto czyta – żyje wielokrotnie, kto zaś z książkami obcować nie chce, na jeden żywot jest skazany.
Józef Czechowicz
Tadeusz Kłak o Józefie Czechowiczu pisał w Lubelskim „Akcencie”:
A skoro jesteśmy przy Czechowiczu, „poecie lubelskim” (jak się sam mianował) i członku „Reflektora”, to wspomnijmy, iż inny poeta, związany również z tą grupą, już w 1930 r. ogłosił artykuł skierowany przeciw pacyfizmowi i pacyfistom pt. Prawda o wojnie („Mocarstwowiec” nr 7), w którym podkreślał, iż Polska, zagrożona z dwóch stron przez potężnych sąsiadów, nie może pod żadnym pozorem pozwolić sobie na militarne i psychologiczne rozbrojenie.
